Քո աստղի համար։ Մարկոսի համար։ Ուրախության համար։ Երազանքների գեղեղկության համար։ Մելանխոլիայի համար։ Հույսի համար, որ մեզ միասին է պահում։ Կրակի առողջության համար։ Եվ հրի։ Քո աստղի համար։

Այս քանի օրը երևի մի օր չի եղել, որ չմտածեմ դեյթինգի մասին։ Ճիշտ է, մի կողմից ուրախանում եմ, բայց մյուս կողմից ցավալի է։ Ինձ թվում է, որ մենակ եմ ու հույս չկա այլևս մենակ չլինելու։ Ինձ զգում եմ բանտում, որի բանալին իմ ձեռքին է, բայց որը չեմ կարողանում գտնել։ Ինձ զգում եմ ինձ սովամահ անելուց։ Ինձ զգում եմ ինքս ինձնից փախչելուց։

Ի՞նչ է լինելու հետո։ Ե՞րբ է պատերազմը նորից սկսելու։ Ե՞րբ է պատերազմը նորից ավարտվելու։ Ինչպե՞ս եմ ես սիրելու պատերազմի տարիներին։ Ինչպե՞ս եմ ես սիրելու խաղաղության տարիներին։

Վաղը գնում եմ Լոնդոն։ Երբևէ կերազեի՞։ Բայց ես երազում եմ այլ բանի համար։ Ինձ թվում է, ինձ Լոնդոնը այդքան էլ չի հետաքրքրում։ Իսկ ի՞նչն է ինձ հետաքրքիր։

Երևանի գիշերներում ոսկե ափսեն է գլորվում։